யாரந்த சிறுவன் | சிறுகதை | எழுத்து.காம்
அவளை ஏதோ ஒரு விதமான உணர்வு பாதித்திருந்தது. அன்றைய தினம் அவள் மனதை சோகம் பரவியிருந்தது. தன் அலுவலகத்தில் இருந்து வெளியே
அவளை ஏதோ ஒரு விதமான உணர்வு பாதித்திருந்தது. அன்றைய தினம் அவள் மனதை சோகம் பரவியிருந்தது. தன் அலுவலகத்தில் இருந்து வெளியே
புவனா மார்புகளின் மேல் கைவிரல்களைக் கோர்த்தபடி கிடந்தாள். கால்கள் அகன்று விரிந்திருந்தன. புடவையை முழங்காலுக்கு மேலே நன்றாக இழுத்து விட்டிருந்தாள். காற்று
இப்படி நிலமை இறுகிக்கொண்டே வரும் என்று யாரும் நினைத்துக்கூடப் பார்த்ததில்லை. ஒவ்வொரு நாளும் பதட்டத்துடனும் திகிலுடனுமே கழிந்து போகிறது. மனதுக்குள் நிரம்பியிருக்கும்கேள்விகள்
விடிய எழுந்ததில் இருந்து மனம் பரபரத்துக் கொண்டிருக்கிறது. சந்தோஷத்தில் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் செய்த வேலைகளையே திரும்பச் செய்து கொண்டிருக்கிறேன்.
கப் ஐஸ்க்ரீமெல்லாம் அப்போது வெகு அபூர்வம். குச்சி ஐஸ்தான் மிகப் பிரபலம். ஐஸ்வண்டி வந்துவிட்டால் போதும். தெருப்பிள்ளைகள் அதன் பின்னால் ஓடுவார்கள். “ஐஸு…….பால்
“வாங்கம்மா வாங்க. எப்படி இருக்கீங்க?” “நான் நல்லா இருக்கேன் டாக்டர். நீங்க எப்படி இருக்கீங்க? .நீங்க உங்க பிள்ள குட்டிகளோடரொம்ப நாளைக்கு
நெகிழ்ச்சி – மகிழ்ச்சியைவிட பன்மடங்கு மேலானது. மகிழ்ச்சி, ஏற்படும் அந்த கணத்தைப் பொறுத்தது. மகிழ்ச்சியை எதிர்பார்த்தும் நாம் செயல்படலாம். நெகிழ்ச்சி நெடுங்காலம்
தெரு விளக்கின் புனைவில் இரவு சற்றுத் தனித்திருந்த வேளை, தெருக்களில் திட்டுத்திட்டாய் மக்கள் கூட்டம், கூடிப் பேசிக் கொண்டது அங்கு தங்கிப்
“டேய் சஞ்சய் எப்ப பார்த்தாலும் செல் பாேனை நாேண்டிக்கிட்டிரு” திட்டிக் காெண்டு வெளியே வந்தார் சஞ்சயின் அப்பா பாஸ்கர்.“காலையிலேயே மனுசன் காெதியில
காலைப்பொழுது விடிந்து பன்னிரண்டு மணியாகியும் கதிரவனின் ஒளியின்றி மார்கழி மாத குளிரில் மப்பும் மந்தாரமுமாய் காட்சியளித்தது லண்டன். பனியின் குளிர் உடலை
அவளை ஏதோ ஒரு விதமான உணர்வு பாதித்திருந்தது. அன்றைய தினம் அவள் மனதை சோகம் பரவியிருந்தது. தன் அலுவலகத்தில் இருந்து
புவனா மார்புகளின் மேல் கைவிரல்களைக் கோர்த்தபடி கிடந்தாள். கால்கள் அகன்று விரிந்திருந்தன. புடவையை முழங்காலுக்கு மேலே நன்றாக இழுத்து விட்டிருந்தாள்.
இப்படி நிலமை இறுகிக்கொண்டே வரும் என்று யாரும் நினைத்துக்கூடப் பார்த்ததில்லை. ஒவ்வொரு நாளும் பதட்டத்துடனும் திகிலுடனுமே கழிந்து போகிறது. மனதுக்குள்
விடிய எழுந்ததில் இருந்து மனம் பரபரத்துக் கொண்டிருக்கிறது. சந்தோஷத்தில் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் செய்த வேலைகளையே திரும்பச் செய்து
கப் ஐஸ்க்ரீமெல்லாம் அப்போது வெகு அபூர்வம். குச்சி ஐஸ்தான் மிகப் பிரபலம். ஐஸ்வண்டி வந்துவிட்டால் போதும். தெருப்பிள்ளைகள் அதன் பின்னால் ஓடுவார்கள்.
“வாங்கம்மா வாங்க. எப்படி இருக்கீங்க?” “நான் நல்லா இருக்கேன் டாக்டர். நீங்க எப்படி இருக்கீங்க? .நீங்க உங்க பிள்ள குட்டிகளோடரொம்ப
நெகிழ்ச்சி – மகிழ்ச்சியைவிட பன்மடங்கு மேலானது. மகிழ்ச்சி, ஏற்படும் அந்த கணத்தைப் பொறுத்தது. மகிழ்ச்சியை எதிர்பார்த்தும் நாம் செயல்படலாம். நெகிழ்ச்சி
தெரு விளக்கின் புனைவில் இரவு சற்றுத் தனித்திருந்த வேளை, தெருக்களில் திட்டுத்திட்டாய் மக்கள் கூட்டம், கூடிப் பேசிக் கொண்டது அங்கு
“டேய் சஞ்சய் எப்ப பார்த்தாலும் செல் பாேனை நாேண்டிக்கிட்டிரு” திட்டிக் காெண்டு வெளியே வந்தார் சஞ்சயின் அப்பா பாஸ்கர்.“காலையிலேயே மனுசன்
காலைப்பொழுது விடிந்து பன்னிரண்டு மணியாகியும் கதிரவனின் ஒளியின்றி மார்கழி மாத குளிரில் மப்பும் மந்தாரமுமாய் காட்சியளித்தது லண்டன். பனியின் குளிர்
© 2013 – 2023 Vanakkam London.