மீளாக் கனவொன்றில் மூழ்கிஎல்லையற்ற பயணத்தைத் தொடங்கிவிட்டநாடோடியெனநகர்கிறதொரு உயிர்ப்புஅது பறக்கும் வானத்தில்தனக்கே தனக்காக ஞானியாக மாறி போதனை செய்யும்சிலநேரங்களில் அழும்ஒரு சில முறை
கனவுகள் இடையறாது தின்கின்றனகாலமும் வெளியும்உருகிக் கொண்டிருக்கின்றனஅடர் நிசப்தம் அமைதியில்லைகடும் விஷமாய் வலி ஏறுகிறதுகண்ணீர் திரளுகிறதுவெடிபடும் வழி தான் புலப்படவில்லை.மெளனத்துள் கரைய விரும்பினால்கொந்தளிப்பு
மரத்தின் கால் நீரற்றநிலம் பிடித்திருக்கிறது,கூச்சலின்றி அது ஓடத்தொடங்கினால்பள்ளிக்கூடத்தின் வாசலை வெயில் நிரப்பிவிடும், அங்கு குவிந்திருக்கும்நவ்வாப்பழங்கள் ஒளியில் துலங்கும் கிழவிக்கு கண் கூசும்.
இலை சொரியத் தொடங்கிறது இலுப்பைமரம்.கலையுடுத்து நாளை கன்னியெழிற் கோலமதாய் அழகொளிரும்,பூக்கும்,அதன்பிறகு காய்க்கும்,பின் பழம் சொரியும்.இப்போவென் படலையிலேஉள்ள மரம்ஆடை அவிழ்த்துதறி அழகாய்ப் புதிது
” அவளை கண்களின் வழியாகவே தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன் இதயத்தில் மரமாக
குவிகம் அமைப்பு சிறுகதைப் போட்டிக்கு அழைப்பு விடுத்துள்ளது.
படித்தோம் சொல்கின்றோம்:மகாலிங்கம் பத்மநாபன் எழுதிய“ அது ஒரு அழகிய நிலாக்காலம் “வன்னியில் வாழ்ந்த மூன்று தலைமுறைகளின் கதை ! ருஷ்ய இலக்கிய
மரத்துக்கு பின்னால் ஒரு மறதியை போல அமர்ந்திருந்தாள் இன்பலட்சுமி. உதவி செய்த போன் சொன்ன அடையாளம் ஒத்தை புளியமரம். அடித்து பிடித்து
தஞ்சை வயலுக்குப் போனவர்கள்வீடு திரும்பும்வரைதிக்திக்கென்றுஅடித்துக்கொள்கிறது மனசுஎழவு விழுந்தாலும்எடுத்துப் போட வழியில்லைஎல்லோரும் பசியாறபடி அளந்த நன்னிலம்கிழிந்த பையோடுவரிசையில் நிற்கிறதுஇலவச அரிசிக்கு. வீடு பெருக்குகிறவள்நகருங்கள்
முங்கியும் முங்காமலும்தலை அமுங்கஇரத்தக் குளத்தில்மல்லாந்து கிடக்கும் அவன்மேகம் கசியநீர் சிதற்றும் வானம்ஈரக்காற்று கனியவைப்பதுஇயற்கையை மட்டுமா..?ஏன் இளக்கவில்லை..?மனிதர்களை…மெளன சாட்சிகள் விழித்திருக்கும்அத்துவான சூழல்பசியாலும் பட்டினியாலும்களைத்துக்
மீளாக் கனவொன்றில் மூழ்கிஎல்லையற்ற பயணத்தைத் தொடங்கிவிட்டநாடோடியெனநகர்கிறதொரு உயிர்ப்புஅது பறக்கும் வானத்தில்தனக்கே தனக்காக ஞானியாக மாறி போதனை செய்யும்சிலநேரங்களில் அழும்ஒரு சில
கனவுகள் இடையறாது தின்கின்றனகாலமும் வெளியும்உருகிக் கொண்டிருக்கின்றனஅடர் நிசப்தம் அமைதியில்லைகடும் விஷமாய் வலி ஏறுகிறதுகண்ணீர் திரளுகிறதுவெடிபடும் வழி தான் புலப்படவில்லை.மெளனத்துள் கரைய
மரத்தின் கால் நீரற்றநிலம் பிடித்திருக்கிறது,கூச்சலின்றி அது ஓடத்தொடங்கினால்பள்ளிக்கூடத்தின் வாசலை வெயில் நிரப்பிவிடும், அங்கு குவிந்திருக்கும்நவ்வாப்பழங்கள் ஒளியில் துலங்கும் கிழவிக்கு கண்
இலை சொரியத் தொடங்கிறது இலுப்பைமரம்.கலையுடுத்து நாளை கன்னியெழிற் கோலமதாய் அழகொளிரும்,பூக்கும்,அதன்பிறகு காய்க்கும்,பின் பழம் சொரியும்.இப்போவென் படலையிலேஉள்ள மரம்ஆடை அவிழ்த்துதறி அழகாய்ப்
” அவளை கண்களின் வழியாகவே தேடிக்கொண்டிருக்கிறேன் இதயத்தில் மரமாக
குவிகம் அமைப்பு சிறுகதைப் போட்டிக்கு அழைப்பு விடுத்துள்ளது.
படித்தோம் சொல்கின்றோம்:மகாலிங்கம் பத்மநாபன் எழுதிய“ அது ஒரு அழகிய நிலாக்காலம் “வன்னியில் வாழ்ந்த மூன்று தலைமுறைகளின் கதை ! ருஷ்ய
மரத்துக்கு பின்னால் ஒரு மறதியை போல அமர்ந்திருந்தாள் இன்பலட்சுமி. உதவி செய்த போன் சொன்ன அடையாளம் ஒத்தை புளியமரம். அடித்து
தஞ்சை வயலுக்குப் போனவர்கள்வீடு திரும்பும்வரைதிக்திக்கென்றுஅடித்துக்கொள்கிறது மனசுஎழவு விழுந்தாலும்எடுத்துப் போட வழியில்லைஎல்லோரும் பசியாறபடி அளந்த நன்னிலம்கிழிந்த பையோடுவரிசையில் நிற்கிறதுஇலவச அரிசிக்கு. வீடு
முங்கியும் முங்காமலும்தலை அமுங்கஇரத்தக் குளத்தில்மல்லாந்து கிடக்கும் அவன்மேகம் கசியநீர் சிதற்றும் வானம்ஈரக்காற்று கனியவைப்பதுஇயற்கையை மட்டுமா..?ஏன் இளக்கவில்லை..?மனிதர்களை…மெளன சாட்சிகள் விழித்திருக்கும்அத்துவான சூழல்பசியாலும்
