163
அன்றொரு அந்திப் பொழுதில்…
அருகில் நீ..
அசைவற்றிருந்த என் நா..
மௌனத்தில் பல மொழிகள் பேசியது..
சிறிது தூர நடைப்பயணம்…
சில்லென்ற காற்றில்…
சுவர்க்கம் இதுவென்று…
அன்று உணர்த்தியது…
இதயத்தின் துடிப்பு..
அன்று மட்டும் …
அதிகமாய் இருந்ததால்…
சில வார்த்தை பரிமாற்றங்கள் மட்டுமே..
ஒன்றும் அறியா..
குழந்தைகள் சந்திப்பது போல்..
அன்று நம் சந்திப்பு…
காலம் நம் காதலில் கரைந்தது…
அன்று உணர்த்தியது…
முதல் காதல்..
முதல் சந்திப்பு…
இப்படித்தான் என்று….!
நன்றி : காயத்ரி பாலாஜி | கவிதை.காம்
