17
மரங்கள்
அசைகின்றன..
அருகில்
நிற்பவற்றுடன்
குசுகுசுக்கின்றன…
ஏதோ
சமிக்ஞை
புரிந்திருக்கிறது…
கிளைகளை
ஒடித்துவிட்டு
மொட்டையாய் விட்டனர்..
பின்னர்-
ஆயுதம் செய்யலாம் என்று
தறித்தனர்…
வேர்களோடி
உரம்பெற்று
நிற்கும் என்பதை
கோடரிகள்
மறந்துவிட்டன…
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக
மனித மரங்களும்
அசைந்து பார்க்கின்றன..
பறவைகள்
குதூகலமாக
வான்பரப்பெங்கும்
பறந்தன…
காலம் தாழ்த்தியாவது-
வல்லூறுகளும் தமக்குள்
பேசுகின்றன..
மரங்கள்
மெல்ல மெல்ல
நிலம் நோக்கி
அசைகின்றன…
– முல்லை அமுதன் –
