கவிதை

பேசும் பொற்சிலையேஉன் விழி பேசும்மொழி புரியாமல்...!! நான்...!!கற்சிலையாக நிற்கிறேன்...பதில் சொல்ல தெரியாமல்..!! நன்றி :...

சொந்தமென்று எவருமில்லைசொத்து சுகம் ஏதுமில்லைஅரவணைக்க தந்தையில்லைஆதரிக்க உறவுமில்லை தாய்ப்பால் குடித்ததில்லைதாயின் முகம் பார்த்ததில்லைகூடப் பிறந்தோர் யாருமில்லைகூடி வாழ யோகமில்லை

ஒரு நொடிதுணிச்சல் இருந்தால்இறந்து விடலாம்...!ஒவ்வொரு நொடியும்துணிச்சல் இருந்தால்ஜெயித்து விடலாம்...! நன்றி : கவிதைக்குவியல்

விழியும் மொழியும் நாணும் - மனம்மலரையும் நிலவையும் நாடும்இரவும் பகலும் ஒன்றாகத் தோணும்இணைந்த நெஞ்சம் பந்தாக மோதும்இருவரின் இதயமும் இடமாறிய பின்னே அறிவு அரிய சிந்தனையில்...

தன் மடியெழுந்துபறந்துவிட்டசிறு குருவியைதொட்டுத் தொடரசிறகு விரிக்க தயாராகிறதுஅந்த கரும்பாறை இன்னும்ஏன் இந்த சிறகுகள்விரியவில்லை?திகைத்துக் கொதிக்கிறதுஇல்லாத சிறகுகளைவிரிக்கத் துடிக்கிறது எப்போதும் அதற்குச்சிறகுகள் ஏதும்வேண்டியதில்லைஇப்போதுபட்டுக்...

உயிரெழுத்து நீயானாய்.மெய்யெழுத்து நானானேன்.இருவரும் சேர்ந்தோம்,உயிர்மெய் எழுத்தானது நம் காதல்!அதனால் தானோ,ஆய்(யு)த எழுத்தாய்உன் அப்பா!

எத்தனைமணித்தியாலங்கள்காத்திருந்து விட்டேன்ஒவ்வொரு மணிநேரமும்வருடங்கள் தரும்வலியினைதந்துவிட்டனம்ம்நீ கண்டுகொள்ளவேயில்லை. காலை தேநீர்வேளையில்நீ அனுப்பும்இதய சின்னமும்முத்த ஸ்மைலியும்இன்று காணவேயில்லை. என் தொலைப்பேசிசிணுங்கவே இல்லைநானும் தான்

இமைகள் கொண்டுசிறை பிடித்துவிட்டேன் உனைகனவு கலைந்தாலும்நீ கண்களிலிருந்துதப்பிவிடாதிருக்க.. நன்றி : tamilsms.blog

பலமுறை யோசித்தேன்ஏன் இந்த பூமியில் பிறந்தேன் என்று!ஒரு முறை யோசித்தேன்உன்னோடு பழகும் போதுஆயிரம் முறை பிறக்கலாம் என்று!

காயங்களின் வலிஉடல் வழி சென்றுவிழி நீர் சுரக்கும்..பிரிவின் வலிஉள்ளம் தோன்றிவிழி நீர் சுரக்கும்..காயங்கள் தரும் வலியதுகாயங்கள் ஆறும் வரை..பிரிவுகள் தரும் வலியதுநினைவுகள் மறையும்...