வானம் பார்த்திருந்துமழையை தாகத்தோடு அருந்திகிழங்குகள் வேரோடிநிலத்தை கிழித்துக் கொண்டு படர்ந்தெழுகிறதுகாந்தள்க் கொடி.எதற்காக இந்தப் பூக்கள்வருடம் தோறும்கார்த்திகை மாதத்தில் விழிக்கின்றன?ஒரு சொட்டு கண்ணீர்
வீட்டின் சுவர்களில்புகைப்படங்கள் இல்லைதெருக்களில் சிலைகள் இல்லைபள்ளிப் புத்தங்களிலும்மறைக்கப்பட்டது பெயர் படை நடத்திவெற்றிகள் நிறைத்த மண்ணில்எந்த தடயமும் இல்லை உமைப் பற்றியெந்த காவியமும்
நினைவு பூத்திருக்கும் கற்களைவேர்களுடன் அகழ்ந்து உடைக்கையில்ஆடியது தேசம்.. கல்லறைகள் உடைக்கப்பட்டனமறுக்கப்பட்ட இருப்பிற்காய்ப்போராடி மாய்ந்தவர்களுக்குஉறங்க இடம் மறுக்கப்பட்டது காயம்பட்ட மரங்கள்மீண்டும் தழைக்கின்றனவீடுகளின் மூலைகளிலும்தெருக்களின்
அழிந்த வெளியில் ஒலிக்கும் மயானப் பாடல்கள்அரண்களைக் கரைத்துக் கொண்டிருக்கிறதுசிதைமேட்டில் அழிக்க முடியாதஉயிரும் முகமும் வளர்ந்து கொண்டிருக்கிறதுஉடைத்தெறியப்படுவதும்சிதைத்து புதைக்கப்படுவதும்யாரோ ஒருவருடைய பிள்ளையை. நொருக்கப்பட்ட
~ மாயையின் வானவில் ~ பரிசளிக்கப்பட்ட நாட்கள்கை நழுவி.. விழுந்துஉடைந்து போகின்றனபதை பதைப்புடன்பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்கடந்த காலம் கசப்பானதுநிகழ்காலம் முள்ளானதுஎதிர்காலம் இருட்டானதுகாரிருள் குகைகால்
பல நாள் கழித்துஊர் திரும்பும் பறவையின்நினைவில் வந்தமர்கின்றனமழையில் நனைந்து போயிருக்கும்அஞ்சலிச் சுவரொட்டிகளும்நினைவில் கலையமறுக்கும் விசேஷ உருவங்களும் .. சர்க்கரை பூசணிகளின்தலைபிளக்கப்பட்டு பூசப்பட்டகுங்குமக்
அதிகாலை இருண்டுபோகும்படிவீசியெறியப்பட்ட குரூரக்கல்லில்உடைந்து கிடந்தது வார்த்தைப் பெருமலர் தகர்க்கப்பட்ட வெண்சொற்கள்தோரணங்களாய் தொங்கும் நகரில்சரித்து வீழ்த்தப்பட்டது பெரு நட்சத்திரம் முறித்தெறியப்பட்ட சமாதான ஒப்பந்தத்தினடியில்சூழ்ச்சியை
கற்பனையில் எழுதா காவியம்தூரிகையில் வரையா ஓவியம்சிற்பத்தில் காணா அழகியல்என் விழிகளின் தேடலில்இதயத்தில் விழஎழுந்தாள் காதலாய் … நிலவின் ஒளியில்தோளில் முகம் சாய்த்துகைவிரல்
பெண்கள் நேற்று… திருமண ஆசை பூக்கும்மனமிருந்தும்,திருமண சேலை உடுத்தவயதிருந்தும்,கணவனை வாங்க காசில்லைஅவளுக்கு. தினமும் வருகிறார்கள்பெண் பார்க்க.இரக்கமின்றி இருக்கிறார்கள்பணம் கேட்க. “கடவுளை காணத்தான்
வானம் பார்த்திருந்துமழையை தாகத்தோடு அருந்திகிழங்குகள் வேரோடிநிலத்தை கிழித்துக் கொண்டு படர்ந்தெழுகிறதுகாந்தள்க் கொடி.எதற்காக இந்தப் பூக்கள்வருடம் தோறும்கார்த்திகை மாதத்தில் விழிக்கின்றன?ஒரு சொட்டு
வீட்டின் சுவர்களில்புகைப்படங்கள் இல்லைதெருக்களில் சிலைகள் இல்லைபள்ளிப் புத்தங்களிலும்மறைக்கப்பட்டது பெயர் படை நடத்திவெற்றிகள் நிறைத்த மண்ணில்எந்த தடயமும் இல்லை உமைப் பற்றியெந்த
நினைவு பூத்திருக்கும் கற்களைவேர்களுடன் அகழ்ந்து உடைக்கையில்ஆடியது தேசம்.. கல்லறைகள் உடைக்கப்பட்டனமறுக்கப்பட்ட இருப்பிற்காய்ப்போராடி மாய்ந்தவர்களுக்குஉறங்க இடம் மறுக்கப்பட்டது காயம்பட்ட மரங்கள்மீண்டும் தழைக்கின்றனவீடுகளின்
அழிந்த வெளியில் ஒலிக்கும் மயானப் பாடல்கள்அரண்களைக் கரைத்துக் கொண்டிருக்கிறதுசிதைமேட்டில் அழிக்க முடியாதஉயிரும் முகமும் வளர்ந்து கொண்டிருக்கிறதுஉடைத்தெறியப்படுவதும்சிதைத்து புதைக்கப்படுவதும்யாரோ ஒருவருடைய பிள்ளையை.
~ மாயையின் வானவில் ~ பரிசளிக்கப்பட்ட நாட்கள்கை நழுவி.. விழுந்துஉடைந்து போகின்றனபதை பதைப்புடன்பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன்கடந்த காலம் கசப்பானதுநிகழ்காலம் முள்ளானதுஎதிர்காலம் இருட்டானதுகாரிருள்
பல நாள் கழித்துஊர் திரும்பும் பறவையின்நினைவில் வந்தமர்கின்றனமழையில் நனைந்து போயிருக்கும்அஞ்சலிச் சுவரொட்டிகளும்நினைவில் கலையமறுக்கும் விசேஷ உருவங்களும் .. சர்க்கரை பூசணிகளின்தலைபிளக்கப்பட்டு
அதிகாலை இருண்டுபோகும்படிவீசியெறியப்பட்ட குரூரக்கல்லில்உடைந்து கிடந்தது வார்த்தைப் பெருமலர் தகர்க்கப்பட்ட வெண்சொற்கள்தோரணங்களாய் தொங்கும் நகரில்சரித்து வீழ்த்தப்பட்டது பெரு நட்சத்திரம் முறித்தெறியப்பட்ட சமாதான
கற்பனையில் எழுதா காவியம்தூரிகையில் வரையா ஓவியம்சிற்பத்தில் காணா அழகியல்என் விழிகளின் தேடலில்இதயத்தில் விழஎழுந்தாள் காதலாய் … நிலவின் ஒளியில்தோளில் முகம்
பெண்கள் நேற்று… திருமண ஆசை பூக்கும்மனமிருந்தும்,திருமண சேலை உடுத்தவயதிருந்தும்,கணவனை வாங்க காசில்லைஅவளுக்கு. தினமும் வருகிறார்கள்பெண் பார்க்க.இரக்கமின்றி இருக்கிறார்கள்பணம் கேட்க. “கடவுளை
