
குடிசை வீடு | கவிதை | அலிநகர் அஹமது அலி
குடியிருக்க ஒரு குட்டி வீடுகுடிசையானாலும் கட்டுவது பெரும் பாடுவீடில்லாது வீதியிலே வாழ்ந்துவீதியிலே மரணிக்கும் மக்களுக்கு மத்தியில்குடிசை வீடே போதுமடா சாமி.! வசந்த
குடியிருக்க ஒரு குட்டி வீடுகுடிசையானாலும் கட்டுவது பெரும் பாடுவீடில்லாது வீதியிலே வாழ்ந்துவீதியிலே மரணிக்கும் மக்களுக்கு மத்தியில்குடிசை வீடே போதுமடா சாமி.! வசந்த
தோழனே !உனது தந்தையும்எனது தந்தையும்ஒவ்வொரு ஆண்டும் வாங்கித்தருகிறார்கள்புதிய உண்டியல்களை நிறங்களில் ஜொலிக்கும்புதிய உண்டியல்களைவருடம் முழுவதும்நிரப்பி கொள்கிறோம்அவரவர் கனவுகளால் ஆண்டின் நிறைவில்நிறைசூலாகியிருக்கும் உண்டியல்களுடன்நீ
ஆகாயம் அழகாய் அந்தியில் தூவுதுவெண்பனி எங்கும் வீதியில் பூக்குதுஆயிரம் பறவை பாடுத்தோர் கவிதைஅழகிய மலர் ஒன்று விரிகிறது அருகினில் மழை வந்து
எதன் பெயரையும் நீங்கள் எப்படியும் அழைக்கலாம்எவ்வளவு சுருக்கியும்மொழியை நீக்கியும் இனிமை நீக்கியும்நான் என்பது எதற்குள்ளும் உண்டுஒரு இலை கூடசுயமின்றி சுருள்விரிவதில்லைஒவ்வொரு இலையும்
உன் விழிகள் என் திசைகாட்டிகள்உன் இதழ்கள் என் நீர்த்துறைகள்உன் நிழல்தேடி தாகமாய் வருகிறேன்உனக்குப் பரிசளிக்க வேண்டும்உலகம் கண்டிராதஅற்புதமான பொருள்ஒருவராலும் தரமுடியாத என்
சிறகுகளில் ஏந்திய பகலைஇரவுகளில் களையும் பறவையின் தேடலெனநடுக்கமுறும் மழையிரவில்கூடு கொடுத்த கிளையின்றிஇருண்டு கிடக்கிறது வானம்.அடர்ந்து விரியும் சூரியனின் அந்திமத்தைஅலைவுறும் சிறு மின்மினிகளின்
வானம் பார்த்திருந்துமழையை தாகத்தோடு அருந்திகிழங்குகள் வேரோடிநிலத்தை கிழித்துக் கொண்டு படர்ந்தெழுகிறதுகாந்தள்க் கொடி.எதற்காக இந்தப் பூக்கள்வருடம் தோறும்கார்த்திகை மாதத்தில் விழிக்கின்றன?ஒரு சொட்டு கண்ணீர்
வீட்டின் சுவர்களில்புகைப்படங்கள் இல்லைதெருக்களில் சிலைகள் இல்லைபள்ளிப் புத்தங்களிலும்மறைக்கப்பட்டது பெயர் படை நடத்திவெற்றிகள் நிறைத்த மண்ணில்எந்த தடயமும் இல்லை உமைப் பற்றியெந்த காவியமும்
நினைவு பூத்திருக்கும் கற்களைவேர்களுடன் அகழ்ந்து உடைக்கையில்ஆடியது தேசம்.. கல்லறைகள் உடைக்கப்பட்டனமறுக்கப்பட்ட இருப்பிற்காய்ப்போராடி மாய்ந்தவர்களுக்குஉறங்க இடம் மறுக்கப்பட்டது காயம்பட்ட மரங்கள்மீண்டும் தழைக்கின்றனவீடுகளின் மூலைகளிலும்தெருக்களின்
அழிந்த வெளியில் ஒலிக்கும் மயானப் பாடல்கள்அரண்களைக் கரைத்துக் கொண்டிருக்கிறதுசிதைமேட்டில் அழிக்க முடியாதஉயிரும் முகமும் வளர்ந்து கொண்டிருக்கிறதுஉடைத்தெறியப்படுவதும்சிதைத்து புதைக்கப்படுவதும்யாரோ ஒருவருடைய பிள்ளையை. நொருக்கப்பட்ட
குடியிருக்க ஒரு குட்டி வீடுகுடிசையானாலும் கட்டுவது பெரும் பாடுவீடில்லாது வீதியிலே வாழ்ந்துவீதியிலே மரணிக்கும் மக்களுக்கு மத்தியில்குடிசை வீடே போதுமடா சாமி.!
தோழனே !உனது தந்தையும்எனது தந்தையும்ஒவ்வொரு ஆண்டும் வாங்கித்தருகிறார்கள்புதிய உண்டியல்களை நிறங்களில் ஜொலிக்கும்புதிய உண்டியல்களைவருடம் முழுவதும்நிரப்பி கொள்கிறோம்அவரவர் கனவுகளால் ஆண்டின் நிறைவில்நிறைசூலாகியிருக்கும்
ஆகாயம் அழகாய் அந்தியில் தூவுதுவெண்பனி எங்கும் வீதியில் பூக்குதுஆயிரம் பறவை பாடுத்தோர் கவிதைஅழகிய மலர் ஒன்று விரிகிறது அருகினில் மழை
எதன் பெயரையும் நீங்கள் எப்படியும் அழைக்கலாம்எவ்வளவு சுருக்கியும்மொழியை நீக்கியும் இனிமை நீக்கியும்நான் என்பது எதற்குள்ளும் உண்டுஒரு இலை கூடசுயமின்றி சுருள்விரிவதில்லைஒவ்வொரு
உன் விழிகள் என் திசைகாட்டிகள்உன் இதழ்கள் என் நீர்த்துறைகள்உன் நிழல்தேடி தாகமாய் வருகிறேன்உனக்குப் பரிசளிக்க வேண்டும்உலகம் கண்டிராதஅற்புதமான பொருள்ஒருவராலும் தரமுடியாத
சிறகுகளில் ஏந்திய பகலைஇரவுகளில் களையும் பறவையின் தேடலெனநடுக்கமுறும் மழையிரவில்கூடு கொடுத்த கிளையின்றிஇருண்டு கிடக்கிறது வானம்.அடர்ந்து விரியும் சூரியனின் அந்திமத்தைஅலைவுறும் சிறு
வானம் பார்த்திருந்துமழையை தாகத்தோடு அருந்திகிழங்குகள் வேரோடிநிலத்தை கிழித்துக் கொண்டு படர்ந்தெழுகிறதுகாந்தள்க் கொடி.எதற்காக இந்தப் பூக்கள்வருடம் தோறும்கார்த்திகை மாதத்தில் விழிக்கின்றன?ஒரு சொட்டு
வீட்டின் சுவர்களில்புகைப்படங்கள் இல்லைதெருக்களில் சிலைகள் இல்லைபள்ளிப் புத்தங்களிலும்மறைக்கப்பட்டது பெயர் படை நடத்திவெற்றிகள் நிறைத்த மண்ணில்எந்த தடயமும் இல்லை உமைப் பற்றியெந்த
நினைவு பூத்திருக்கும் கற்களைவேர்களுடன் அகழ்ந்து உடைக்கையில்ஆடியது தேசம்.. கல்லறைகள் உடைக்கப்பட்டனமறுக்கப்பட்ட இருப்பிற்காய்ப்போராடி மாய்ந்தவர்களுக்குஉறங்க இடம் மறுக்கப்பட்டது காயம்பட்ட மரங்கள்மீண்டும் தழைக்கின்றனவீடுகளின்
அழிந்த வெளியில் ஒலிக்கும் மயானப் பாடல்கள்அரண்களைக் கரைத்துக் கொண்டிருக்கிறதுசிதைமேட்டில் அழிக்க முடியாதஉயிரும் முகமும் வளர்ந்து கொண்டிருக்கிறதுஉடைத்தெறியப்படுவதும்சிதைத்து புதைக்கப்படுவதும்யாரோ ஒருவருடைய பிள்ளையை.