~
பாதி மடித்த புடவையை
உதறி விரிக்கையில்
விரல் நுனிகளிலிருந்து
விடுபட்டு விரியும் பிரபஞ்சம். ~
அக்கணம்
அவளே ஆதித்தாய்!
~
புடவை முனைகளிரண்டுடனும்
அபயமுத்திரை பிடிக்க
அண்ணனும், நானும்
புடவை
ஓரங்களை நீவிய படி
அவளிலிருந்து நீங்கி ஓடுவோம்.
அப்போதும்,
அதன் பிறகும்
அவளிலிருந்தான
ஆகக் கூடிய எல்லை ~
புடவை நீளத்தின் பாதி தான்!
~
அரக்கு நிறப்புடவை
கட்டும்போதெல்லாம்
கொடிமேல் காயும்
புடவையின் படபடப்புக்கு
அம்மாவின் அவசரக்குரலின் சந்தம்!
~
நள்ளிரவில்
ஊர்நீங்குபவன் பெட்டியில் ~
மடித்து வைத்துக்கொள்கிறான்
அம்மாவை!
ஒவ்வோர் மடிப்புக்கும்
அம்மாவின் ஒருநூறு முகங்கள்!
~
புடவை மடிப்பதும்
பிராட்டி
தனக்குத் தானாற்றும் சடங்கு!
கமல் ஆபரன்