(In the shadow of the undying flame)
அழகிய மௌனத்தால் அழுகிறது நிலா,
அழிக்க முடியாத விளக்காய் நின்றது உன் சாமர்த்தியம்.
மண்ணின் ஓர் ஓரத்தில் மலர்கள் வீழ,
மனிதமனங்களில் தீபம் கொள்கின்றது தியாகம்.
செம்மணியாய் ரத்தம் உதிர்ந்த புனித இடம்,
சொல்லாத குரல்கள் அங்கே உறங்குகின்றன.
அணையா தீயின் வலியில்
அழிந்ததோ எங்கள் உரிமையா?
ஐ.நாவின் கரங்கள் மலர்தூக்க,
அந்த மலர்களில் இருந்தது இரக்கம்,
ஆனால் நீர் உறவினர் அல்ல—
அது ஒரு உலகநீதி தேடும் பயணம்.
மண்ணின் கீழ் கதறும் குழந்தைகள்,
மனித உரிமை என்றால் அவர்களை நம்புகிறோமா?
அந்த தீபம் அணையாதது போலவே,
எங்கள் எதிர்வினை — அடங்காதது.
நாம் விட்ட மௌனம், உங்களின் அஞ்சலியாய் மாறியபோது,
நீதி ஓர் இருண்ட பாதையில் தேடப்படுகின்றது.
தூவி விட்ட மலர்கள் காற்றில் பறக்க,
உலகம் கேட்கட்டும்: எங்களை மறக்காதீர்கள்.
❖ ஈழத்து நிலவன் ❖
25/06/2025
